احمد بن محمدباقر چهارسوقی اصفهانیاحمد بن محمدباقر چهارسوقی اصفهانی، از علما و فضلای اصفهان و تعلیم یافته مکتب نجف در قرن سیزده و چهارده هجری بوده است. ۱ - معرفی اجمالیآقامیرزا احمد چهارسوقی فرزند آقامیرزا محمّدباقر صاحب روضات، عالم فاضل زاهد، در ۲۱ ربیع الثّانی ۱۲۶۳ق در اصفهان متولّد شد، و نزد علمای اصفهان، ازجمله پدر بزرگوار خود و عموی دانشمندش آقامیرزا محمّدهاشم چهارسوقی تحصیل نمود، و دخترعموی خود را به زوجیّت خویش برگزید، و به نجف اشرف مهاجرت نمود. وی در آن جا به تکمیل تحصیلات خود کوشید تا فقیهی جامع گردید، و باقی عمر را به عبادت و ریاضت گذراند تا این که در چهارشنبه ۱۵ رمضان المبارک ۱۳۴۱ق وفات یافت، و در وادی السّلام نجف در جوار مرقد عمّ بزرگوار خود مدفون گردید. ایشان خطّ خوشی داشته، و کتب خود را به خطّ زیبای خویش کتابت نموده، و یک جلد قرآن مجید نیز با خطّی نیکو نوشته است. ۲ - آثار و تالیفاتصاحب عنوان، آثار و تالیفاتی داشته که از آن جمله است: ۱. حاشیه بر شرایع؛ ۲. حاشیه بر شرح لمعه؛ ۳. کتابی در ادعیه. [۱]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباءالبشر، ج۱، ص۹۱-۹۲.
[۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۲۳۴- ۲۳۵.
[۳]
معلم حبیب‌آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۵، ص۱۷۰۵-۱۷۰۶.
۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سید مصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۳۸۸. |